Αγγελική

«Ο ποιητής δεν μου παραχωρεί το παρελθόν της εικόνας του και όμως η εικόνα του ριζώνεται άμεσα μέσα μου». Ακούω τη φράση του Gaston Bachelard, βλέποντας τα έργα της Αγγελικής Ξυνού.

Παιχνίδι, ποίηση, θέατρο, πραγματικότητα, όνειρο, παραμύθι;

Ένα γιγάντιο μολύβι στοχεύει ένα μικρό κορίτσι: η ηρωίδα του, που θα της δώσει μορφή; Η dramatis persona που θα οδηγήσει στα μυστικά δωμάτια του πρώτου σπιτιού-πρώτο μας σύμπαν;

Αναλαμπές μνήμης προχωρώντας ψηλαφητά μες στο σκοτάδι; Σκάλες, που για να αντέξεις το βάρος τους, αρκεί να πατήσεις το πρώτο σκαλί; Που γίνονται πραγματικές μόνο επειδή εσύ τις ανεβαίνεις;

To κορίτσι με τη σάκα στο χέρι, επιστρέφει με τα μάτια δεμένα, στο σπίτι με την πελώρια σκάλα.

Ανεβασμένο πάνω σε βιβλία, το μικρό κορίτσι ανακαλύπτει ένα άλογο μέσα στη ντουλάπα.

Ο τεράστιος λαιμός μιας καμηλοπάρδαλης εισβάλλει στο δωμάτιο.

Ένα παιδί-γάτα προβάλλει μέσα από μία πόρτα.

Ανθρώπινα όντα εισχωρούν στα σπιτάκια των πραγμάτων: κρυμμένοι άνθρωποι χωρούν σε ξεκλείδωτα συρτάρια.

Γυναίκες και άντρες κείτονται μέσα σε ένα κουτί: κουτί-κρεβάτι, φέρετρο, ψυχαναλυτικό ντιβάνι;

Ένας άντρας με πολύ μακριά χέρια.

Ένας άντρας με ατέλειωτα πόδια.

Γάτες.

Ψάρια, σκύλος, λύκος, χελώνα. Ένας νάνος. H Κοκκινοσκουφίτσα.

Πορτραίτα και άνθρωποι. Οικογενειακή φωτογραφία. Απαθανατίσεις.

Το θέατρο…Η Δεσποινίς Julie ξαπλωμένη, σαν κούκλα, μέσα στο κουτί, μπροστά σε ένα Jean χωρίς λιβρέα, ντυμένο πιερότο, κι ένα ζευγάρι μπότες, δεξιά, «στο πάτωμα της σκηνής». Υπηρέτριες μαυροντυμένες με άσπρη ποδιά, βγαλμένες σαν από τον λευκό Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ και του Στρέλερ. Το θέατρο και στους τίτλους («Σκηνοθέτης και θίασος»). Και άλλα διακειμενικά κλεισίματα του ματιού: στο μπάνιο, μια λουόμενη διαβάζει σ’ έναν κλόουν αποσπάσματα από τη Βίβλο.

Μέσα από τη παραμόρφωση της κλίμακας και τα διαλεκτικά παιχνίδια των αντιθέσεων –του πραγματικού και του απρόσμενου, του λογικού και του άλογου, της ζωής και της τέχνης, της γνώσης και της αθωότητας, του μικρού και του μεγάλου, του φανερού και του κρυμμένου– η Αγγελική ζωγραφίζει την αναπάντεχη εικόνα μιας ποιητικής πράξης, σκηνοθετεί θεατρικούς αντίλαλους ή εικονογραφεί ένα δικό της άγραφο παραμύθι. Με τεχνική δεξιότητα χρησιμοποιεί ως άξονα τυχαίες κηλίδες από την παλέτα των ακρυλικών, και στη συνέχεια, “εμφανίζει” τις μορφές με πολύ λεπτά πινέλα και ακουαρέλες. Η μορφική αναζήτηση εξισορροπείται με τη δύναμη της αφήγησης: χαραγμένες με ξεκάθαρες γραμμές οι μορφές μοιάζουν να έχουν μεγάλη ιστορία πίσω τους και τις δικές τους εσωτερικές συγκρούσεις, ενώ ταυτόχρονα, καθώς εντάσσονται σε τούτα τα οικεία αλλά και μυστηριώδη, εσωτερικά τοπία, αυτή η αίσθηση αναιρείται.

Η Αγγελική παραδίδεται στο μυστήριο αυτού του παράξενου κόσμου, τον ζωντανεύει και τον ξορκίζει: κατοικεί μέσα του και την κατοικεί. Και καθώς βλέπει θέατρo μέσα από τη ζωγραφική και ζωγραφίζει σκηνοθετώντας, αφιερώνει την έκθεσή της στον «αγαπημένο της ζωγράφο, Λευτέρη Βογιατζή».

Δηώ Καγγελάρη

Την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013 στις 7.30 μ.μ. εγκαινιάζεται

η έκθεση

aquarelles

της

Αγγελικής Ξυνού

Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών η Αγγελική Ξυνού παρουσιάζει την πρώτη της ατομική έκθεση ζωγραφικής. Συγκεκριμένα, θα παρουσιασθούν μια σειρά απο aquarelles στις οποίες μέσα από τη παραμόρφωση της κλίμακας και τα διαλεκτικά παιχνίδια των αντιθέσεων- του πραγματικού και του απρόσμενου, του λογικού και του άλογου, της ζωής και της τέχνης, της γνώσης και της αθωότητας, του μικρού και του μεγάλου, του φανερού και του κρυμμένου- η Αγγελική ζωγραφίζει την αναπάντεχη εικόνα μιας ποιητικής πράξης, σκηνοθετεί θεατρικούς αντίλαλους ή εικονογραφεί ένα δικό της άγραφο παραμύθι. Με τεχνική δεξιότητα χρησιμοποιεί ως άξονα τυχαίες κηλίδες από την παλέτα των ακρυλικών, και στη συνέχεια, “εμφανίζει” τις μορφές με πολύ λεπτά πινέλα και ακουαρέλες. Η μορφική αναζήτηση εξισορροπείται με τη δύναμη της αφήγησης: χαραγμένες με ξεκάθαρες γραμμές οι μορφές μοιάζουν να έχουν μεγάλη ιστορία πίσω τους και τις δικές τους εσωτερικές συγκρούσεις, ενώ ταυτόχρονα, καθώς εντάσσονται σε τούτα τα οικεία αλλά και μυστηριώδη, εσωτερικά τοπία, αυτή η αίσθηση αναιρείται.

Παιχνίδι, ποίηση, θέατρο, πραγματικότητα, όνειρο, παραμύθι;

To κορίτσι με τη σάκα στο χέρι επιστρέφει με τα μάτια δεμένα στο σπίτι με την πελώρια σκάλα.

Ανεβασμένο πάνω σε βιβλία, το μικρό κορίτσι ανακαλύπτει ένα άλογο μέσα στη ντουλάπα.

Ο τεράστιος λαιμός μιας καμηλοπάρδαλης εισβάλλει στο δωμάτιο.

Η Αγγελική παραδίδεται στο μυστήριο αυτού του παράξενου κόσμου, τον ζωντανεύει και τον ξορκίζει: κατοικεί μέσα του και την κατοικεί. Και καθώς βλέπει θέατρo μέσα από το ζωγραφική και ζωγραφίζει σκηνοθετώντας, αφιερώνει την έκθεσή της στον «αγαπημένο της ζωγράφο, Λευτέρη Βογιατζή».

Η έκθεση συνοδεύεται απο δίγλωσσο κατάλογο του οποίου το κείμενο υπογράφει η Δηώ Καγγελάρη