Βλέποντας τα έργα του Ανάργυρου Πασχάλη αντιλαμβάνεται κανείς ότι κυρίαρχο ρόλο έχει το φως. Το φως είναι παρόν παντού και πάντα. Όχι μόνο ως βασικό εικαστικό στοιχείο που έρχεται να φωτίσει το έργο αλλά ως κινητήρια δύναμη η οποία κινεί και κατευθύνει τα πάντα. Οι σχοινοβάτες δεν ακροβατούν απλώς σε σχοινιά ή ξύλα φωτισμένα από το πινέλο του καλλιτέχνη, αλλά συνδιαλέγονται με το φως και τη σκιά αναζητώντας νέα μονοπάτια. Το σχοινί δεν είναι πλέον σχοινί, αλλά μία δεσμίδα φωτός που πρωταγωνιστεί στο έργο.

Τα έργα που ακολουθούν απεικονίζουν τοπία τα οποία διαμορφώνονται από την πέτρα, τον ουρανό και τη θάλασσα. Οι πέτρες δημιουργούν μονοπάτια που οριοθετούν μυστικές διαδρομές στο απέραντο γαλάζιο. Καθώς τεμαχίζουν το τοπίο το φως διαχέεται πάνω στις πέτρες και εκείνες αντανακλώνται στο νερό. Ο καλλιτέχνης μας προσφέρει ένα ώριμο, ξεκάθαρο έργο χωρίς υπεκφυγές και ανασφάλεια. Προχωράει από εκεί που μας είχε αφήσει και ακολουθεί μία πορεία με συνοχή και συνέχεια. Η έντονη επιρροή του ρομαντισμού και του συμβολισμού είναι εμφανής καθώς αποτυπώνει τις ιδέες και τα συναισθήματα του στον καμβά. Με τη χρήση ενός ιμπρεσιονιστικού φωτός έρχεται να ορίσει εκείνη την λεπτομέρεια που έχει επιλέξει να προβάλλει.

Μπροστά στα μάτια μας χορεύουν μοναχικές φιγούρες και απέραντα τοπία που ορισμένες φορές αγγίζουν τα όρια του μελαγχολικού και του ζοφερού. Και τότε, το φώς ζωντανό και απροκάλυπτο έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι μετά το σκοτάδι ακολουθεί το ξημέρωμα και μετά την καταιγίδα, ο ήλιος. Έτσι για άλλη μία φορά, ο καλλιτέχνης, μας κλείνει πονηρά το μάτι και μας ξαφνιάζει ευχάριστα γιατί τελικά μας θυμίζει αυτό που συχνά ξεχνάμε: όπου υπάρχει σκοτάδι, υπάρχει και φως. Το φως λοιπόν πέρα από τις καθαρά εικαστικές ανάγκες που καλύπτει αποκτά και μια συμβολική υπόσταση δίνοντας μορφή στην αισιοδοξία.

Ιόλη Δεληβάνη

έκθεση ζωγραφικής

του

Ανάργυρου Πασχάλη

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

στις 19.30 μ.μ.

στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών

Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών εγκαινιάζεται η τρίτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Ανάργυρου Πασχάλη. Στην έκθεση παρουσιάζονται με ύφος προσωπικό, μια σειρά απο πίνακες στους οποίους ο καλλιτέχνης επιχειρεί να προσδώσει στο θεατή τον κυρίαρχο ρόλο που έχει το φως στη ζωγραφική του. Το φως υπάρχει παντού όχι μόνο ως βασικό εικαστικό στοιχείο αλλά και ως κινητήρια δύναμη. Τα έργα του απεικονίζουν σχοινοβάτες, οι οποίοι δεν ακροβατούν απλώς σε σχοινιά ή ξύλα φωτισμένα αλλά συνδιαλέγονται με το φως και τη σκιά, αλλά και τοπία τα οποία διαμορφώνονται απο την πέτρα, τον ουρανό και τη θάλασσα αναζητώντας νέα μονοπάτια.

Ο καλλιτέχνης με αυτή του την έκθεση μας προσφέρει ένα ώριμο, ξακάθαρο έργο χωρίς υπεκφυγές και ανασφάλεια. Η επιρροή του ρομαντισμού και του συμβολισμού στα έργα του είναι εμφανής καθώς αποτυπώνει τις ιδέες και τα συναισθήματά του στον καμβά. Μπροστά στα μάτια μας χορεύουν μοναχικές φιγούρες και απέραντα τοπία που ορισμένες φορές αγγίζουν τα όρια του μελαγχολικού και του ζοφερού. Και τότε το φώς ζωντανό και απροκάλυπτο έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι μετά το σκοτάδι ακολουθεί το ξημέρωμα και μετά την καταιγίδα ο ήλιος. Μέσα απο το έργο του ο καλλιτέχνης μας θυμίζει αυτό που συχνά ξεχνάμε: όπου υπάρχει σκοτάδι, υπάρχει και φως. Το φως λοιπόν πέρα από τις καθαρά εικαστικές ανάγκες που καλύπτει αποκτά και μια συμβολική υπόσταση δίνοντας μορφή στην αισιοδοξία.

Διάρκεια έκθεσης: έως 5 Φεβρουαρίου 2011