ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

12 Δεκεμβρίου 2012

7.30 μ.μ

έκθεση ζωγραφικής

της

Μαριάννας Τρώντσιου

homo lupus homini?

Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών εγκαινιάζεται η πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής της Μαριάννας Τρώντσιου. Μέσα απο μια σειρά έργων – χρωματιστά μολύβια σε χαρτί – απεικονίζεται με ύφος προσωπικό ένας σουρεαλιστικά εικαστικός υβριδικός κόσμος όπου άνθρωποι και ζώα διασταυρώνονται με αφετηρία τα κοινά τους χαρακτηριστικά, τα οποία εκδηλώνονται με διαφορετικό τρόπο. Τα ζώα εκφράζουν χωρίς αναστολές και ηθικούς φραγμούς τις ανάγκες τους ενώ ο άνθρωπος καταπιέζει τη φύση του, όντας δέσμιος κοινωνικών συμβάσεων και κοινωνικά αποδεκτών συμπεριφορών. Η καταπιεσμένη πλευρά του ανθρώπου, συμβολίζεται με την ζωώδη του μεταμόρφωση, που τον βοηθάει να αποδεχτεί την φυσική πλευρά του και να απελευθερωθεί απο τις ανθρώπινες αδυναμίες του.

Η καλλιτέχνης μέσα απο τα εκλεπτυσμένα και πολυεπίπεδα έργα της, τα οποία χαρακτηρίζονται απο άριστη τεχνική αρτιότητα και φαντασία, καταφέρνει να προκαλέσει συναισθήματα στον θεατή, να τον προβληματίσει, καθώς και να τον καλέσει να ολοκληρώσει μια ιστορία ή και να φτιάξει μια δική του. Η προβληματική της διευρευνά τις ιδιαιτερότητες της φύσης του ανθρώπου και την αέναη σύγκρουση λογικής και ενστίκτου. Διερωτάται γιατί ενώ το ανθώπινο ον αν και κατέχει μοναδικά την δύναμη να κυριαρχεί στα ένστικτά με την βούληση – μπορεί ωστόσο πολύ εύκολα να παραδοθεί σε συμπεριφορές ασύμβατες με τη φύση (ματαιοδοξία, απληστία, ανάγκη για δόξα). Μήπως τελικά το “κτήνος” μέσα μας, αυτό που μας παρακινεί να φερόμαστε “απάνθρωπα” δεν είναι απόρροια της ζωώδους μας φύσης, αλλά συνέπεια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας;

Εγκαίνια: Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012 στις 7:30 μ.μ.

Διάρκεια: 12 Δεκεμβρίου 2012 έως 14 Ιανουαρίου 2013

Καταδικασμένος σε μια αέναη σύγκρουση λογικής και ενστίκτου, ο άνθρωπος, θεωρεί το είδος του ανώτερο στο ζωικό βασίλειο.

Αλλά είναι;

Στην φύση δεν υφίστανται έννοιες όπως καλό και κακό, δίκαιο, ηθική, μιας και οι κανόνες και οι συμπεριφορές υπακούουν σε ένστικτα.

Κι όμως επικρατεί ένα μέτρο και μια ισορροπία, που εξασφαλίζουν την αρμονική συνύπαρξη όλων των ειδών, την οποία τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος έρχεται να διαταράξει και μάλιστα καταστροφικά.

Αυτά τα ένστικτα, που μας φαίνονται πολλές φορές μυστηριώδη, έχουν τα παράλληλα αντίστοιχά τους στην ανθρώπινη ζωή .

Σύμφωνα με τον Γιουγκ τα ένστικτα αποτελούν μέρος του ασυνείδητου του ανθρώπου και είναι θεμέλιο της ανθρώπινης φύσης.

Η λέξη ένστικτο προέρχεται από το αρχαίο ρήμα ενστίζω (=κεντώ) και σημαίνει εσωτερικό κέντρισμα , τσίμπημα. Όπως και οι εκφράσεις ανθρώπινος «χαρακτήρας» (από το ρήμα χαράσσω= εγχαράττω, γράφω), ανθρώπινος «τύπος» (από το ρήμα τύπτω =χτυπώ), έτσι και το ένστικτο υποδεικνύει ότι ο άνθρωπος έχει αποτυπωμένες και χαραγμένες τις διάφορες σωματικές και πνευματικές του ιδιότητες, που τον διακρίνουν από κάθε άλλο πρόσωπο. Μ’ άλλα λόγια είναι έν-στικτες, εγχάρακτες, σημαδεμένες εντός (ή εσωτερικά;)

Η συνείδηση είναι το χαρακτηριστικό εκείνο που μας διακρίνει απο τα ζώα, της οποίας πιο εξελιγμένη μορφή είναι το πνεύμα. Παρόλο που ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα, δεν έχει ακόμα καταφέρει να προάγει το πνεύμα του σε τετοιο επίπεδο ώστε να μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με το φυσικό κόσμο που τον περιβάλλει, αποδεχόμενος τον εαυτό του ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της φύσης και απαρνούμενος των ανθρωπίνων αδυναμιών του .

Το ανθρώπινο ον -ενώ κατέχει μοναδικά την δύναμη να κυριαρχεί στα ένστικτά του με την βούληση- μπορεί ωστόσο πολύ εύκολα να παραδοθεί σε συμπεριφορές ασύμβατες με τη φύση (ματαιοδοξία, απληστία, ανάγκη για δόξα). Μήπως τελικά το “κτήνος” μέσα μας, αυτό που μας παρακινεί να φερόμαστε “απάνθρωπα” , δεν είναι απόρροια της ζωώδους μας φύσης, αλλά συνέπεια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας?

Οι πρωτόγονες ορμές και τα ένστικτά μας, που σαν «πολιτiσμένα» όντα προσπαθούμε να δαμάσουμε, είναι εγγενή χαρακτηριστικά που ενυπάρχουν προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας.

Όσο όμως αδυνατούμε να κυριαρχήσουμε της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και κατά συνέπεια να αναπτύξουμε αυτή μας την ιδιότητα που μας διακρίνει απο τα υπόλοιπα ζώα-το πνεύμα- δεν είμαστε τίποτα περισσότερο απο ανθρώπινα ζώα και μάλιστα με συμπεριφορές πολύ κατώτερες απο αυτές που εκδηλώνονται στην φύση…

Η προβληματική μου που αφορά τις ιδιαιτερότητες της φύσης του ανθρώπου με οδήγησε στη διαμόρφωση ενός προσωπικού εικαστικού ‘υβριδικού’ κόσμου, όπου άνθρωποι και ζώα διασταυρώνονται με αφετηρία τα κοινά τους χαρακτηριστικά, τα οποία εκδηλώνονται με διαφορετικό τρόπο. Τα ζώα εκφράζουν χωρίς αναστολές και ηθικούς φραγμούς τις ανάγκες τους, ενώ ο άνθρωπος καταπιέζει τη φύση του, όντας δέσμιος κοινωνικών συμβάσεων και κοινωνικά αποδεκτών συμπεριφορών.

Η καταπιεσμένη πλευρά του ανθρώπου, συμβολίζεται με την ζωώδη μεταμόρφωση, που τον βοηθάει ν’αποδεχτεί την φυσική πλευρά του και να απελευθερωθεί απο τις ανθρώπινες αδυναμίες του.

Παράλληλα η επιλογή του κάθε ζώου στα έργα μου έχει γίνει με βάση τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του, τα οποία παραπέμπουν στο είδος του στην ανθρώπινη σκέψη ενώ ασυναίσθητα η απόδοση του ανθρώπινου σώματος, ανταποκρίνεται σε ιδεατά φυσικά πρότυπα.

Μαριάννα Τρώντσιου,
Γ‘ εργαστήριο ζωγραφικής